به جایی رسیدم که هیییییچ چیز به هم کیف نمیده؛

(البته خیلی وقت میشه هااااا)

با این که خیلی چیزها و کارها و جاها رو ندیدم و درک نکردم. 

اما میتونم حس کنم که با اون چیزا و کارها و جاهایی که رفتم و درک کردم، زیاد تفاوتی ندارن .

بغیر از یک حس .

خدا نصیبمون کنه انشاالله.

جدای از دونستن قدر و قدر دانی از اونایی که برای به اینجا رسیدنمون زحمت کشیدناااااا حالا از مادر و پدر و دیگر اعضای نصبی و سسبی گرفته . تااااااااااا اون یارو که تو خیابون یا پارک یه بار ازش فندک گرفتیم که آتیش روشن کنیم یا اونی که گفت آقا جک موتورت پایینه بزن بالا یا اونی که گفت دخترخانم بند کفشت نره زیر پات یا و یا و یا ویاهای زیاد.

کجا بودییییم آهان میخواستم بگم که جدای این ها قدر لحظات عمرمون که گذشته چه خوب و چه بد چه خوش و چه غم رو بدونیم که اونا بودن که ما رو به اینجا رسوندن و بخاطرش الآن به خودمون مغروریم

در هر صورت بیایم جدای از گذشته که چی بوده و چی شده سعی کنیم حال و آیندمونو درست تر از این سپری کنیم. توجه بفرمائید((درست تر)). 

ممنون